Warsztat w Muzeum Narodowym w Krakowie przeznaczony dla dzieci w wieku 8-14 lat był obszerniejszy, zarówno jeśli chodzi o bogactwo ekspozycji jak i ilość tematów do tzw. przepracowania. Tłem zajęć była wystawa "Pierwszy krok w stronę kolekcji zachodniej sztuki współczesnej", w skład której wchodzą prace artystów tkj. Andy Warhol, Eric Fischl, Andreas Slominski, Nobuyoshi Araki, Mike Kelley, Miquel Barcelo, Francesco Clemente, David LaChapelle, Sherrie Levine, Pfilip Taaffe. Przy okazji prac każdego artysty dzieci miały zadanie do wykonania.
Warsztat koncentrował się na trzech najważniejszych osobistych przestrzeniach - ja, inni i miasto, w którym żyję. Aparaty fotograficzne były m.in. po to, by w kontekście porterów Andy Warhola dzieci miały okazję stworzyć swój własny, zaprezentować swoje mocniejsze i słabsze strony, stworzyć autoreklamę. Eric Fischl miał pomóc w kwestiach komunikacyjnych i relacyjnych, dzieciaki uczyły się dostrzegać uczestników każdej codziennej interakcji wraz z całym zapleczem odmiennej wiedzy i emocji.
Dzieci "zamykały" Kraków w butelce, podobnie jak Mike Kelly zamknął w swojej videoinstalacji fikcyjne miasto z komiksu o Supermanie. Próbowały wielozmysłowo objąć miasto, skoncentrować się na charakterystycznych krakowskich obrazach, dźwiękach, smakach i zapachach.
Najciekawsza okazała się konfrontacja przy okazji prac Słomińskiego - dzieci miały za zadanie wymyśleć dziwne, nietypowe zastosowania normalnych przedmiotów, typu gaśnica, która może służyć np. do ubijania śmietany. Poradzili sobie świetnie.
Warsztat okazał się za długi jak na jeden raz więc pojawiły się plany stworzenia cyklu, składającego się z trzech tematycznych zajęć. Mimowolnie idziemy w stronę psychologii, w stronę warsztatów, które w normalnych warunkach szkolnych często wydają się sztuczne, czyli rozmowy o problemach z dorastaniem, używkami i konfliktach/komunikacji z szeroko rozumianym gronem dorosłych. Prace artystów współczesnych idealnie pozwalają młodym ludziom skonfrontować się z trudnościami, których doświadczają na co dzień. A media są lustrem i pilnują aby nie wchodzić w generalizacje typu: "moja koleżanka, kolega...". Media gwarantują egocentryzm, a więc dzięki nim koncentrujemy się jedynie na własnych doświadczeniach.
3 komentarze:
Gratuluję!!! Pięknie. No i mamy nasz Amsterdam, Delft, czy jak tam...
tak też powinno być w każdej szkole, ale chyba jeszcze długo nie będzie - niestety...
Fakt, to może potrwać długo, ale myślę, że prędzej czy później przyjdzie taki moment, w którym szkoły po prostu nie będą miały wyjścia.
Prześlij komentarz